Afgelopen vrijdag organiseerde het Kinderrechtencommissariaat de webinar ‘Gewoon Complex’. Daarin kwamen schrijnende getuigenissen naar voor van kinderen met een complexe problematiek. Freya Saeys, Vlaams Parlementslid voor Open Vld, vindt dit verontrustend en pleitte tijdens de plenaire vergadering voor een andere aanpak. “We kregen het verhaal te horen van een driejarige die in haar korte leventje al acht pleegouders had gekend. Er was het voorbeeld van een jongen die de binnenkant van maar liefst vijftien voorzieningen had gezien en al vijf time-outs had gehad. Deze kinderen voelen zich een tennisbal, gemept van hier naar daar. We mogen dat niet toelaten. Eén voorziening of gezin waar alle specifieke hulp binnenkomt, dat moet hét doel zijn”, zegt Freya Saeys.
Het Kinderrechtencommissariaat organiseerde vorige week een webinar over de harde realiteit waarmee kinderen en jongeren met een complexe problematiek te maken krijgen. Daaruit bleek dat kinderen met een combinatie van een verstandelijke handicap, gedrags- en psychiatrische problemen vaak van de ene naar de andere voorziening worden gestuurd. Dat valt hen erg zwaar. Vlaams Parlementslid Freya Saeys was dan ook geschokt bij het horen van de verhalen: “De cijfers die naar voor kwamen waren ronduit hallucinant. Telkens opnieuw moeten deze kinderen afscheid nemen, nieuwe mensen vertrouwen, hun hobby’s opgeven, nieuwe regels volgen, enzovoorts. Dat baart me zorgen, omdat we weten wat de gevolgen hiervan zijn op lange termijn.”
Volgens Freya Saeys is het belangrijk om voor een aanbod op maat te zorgen in één basisvoorziening waar de jongeren thuis zijn. Van daaruit kan een samenwerking met andere partners en voorzieningen worden opgezet. Zij dienen dan als structurele back-up. “Deze kinderen hebben vooral nood aan een veilige haven waar ze dagelijks met vertrouwde personen kunnen omgaan. Enkel zo zorgen we ervoor dat de relationele vertrouwensband van die jongeren intact blijft. Dat is van onschatbare waarde voor hun ontwikkeling”, zegt Saeys. “Naast een veilige plek is ook structuur en routine ontzettend belangrijk. Dat geldt voor élk kind, maar des te meer voor zij die kampen met een complexe problematiek.”
Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke gaf in zijn antwoord gehoor aan de oproep van parlementslid Saeys: “We moeten inderdaad vertrekken vanuit het kind. Dat doen we vandaag al, maar dat moeten we in de toekomst nog veel meer doen. Dat betekent dat we soms zullen vaststellen dat de zo belangrijke hechting niet voldoende is. In zeer complexe situaties zullen we moeten zoeken naar andere antwoorden, maar steeds vertrekkend vanuit de noden van het kind.”
Het liberale parlementslid benadrukte tijdens haar uiteenzetting ook dat we het financieringssysteem onder de loep moeten nemen. “Extra financiële middelen zijn heel belangrijk. Maar daar mag het niet bij blijven. Zo kwam er tijdens de webinar een getuigenis aan bod van een directeur van een voorziening voor mensen met een beperking. Hij zei dat een persoonsvolgend budget voor kinderen met een complexe problematiek interessant zou zijn omdat er zo specifieke zorg kan worden ingekocht.”
Saeys concludeert: “Ik denk dat we écht met een andere bril moeten beginnen kijken: minder regels en meer vrijheid en flexibiliteit. We moeten kijken naar wat jongeren zélf willen. Dat proces zal niet makkelijk zijn, maar we moeten er wel alles aan doen om die shift te maken.”
